...

bazı zamanlar doluşuverir tüm kelimeler diline, yüreğine... ama izin vermez bir şey... sızamazlar dışarı... belki böylesidir en iyi olan... yürek acır, kanar, kabuk tutar.... tutmaz.... yine kanar... kendi içinde, kimseye zararı da olmaz... yanar durur işte.. durur durur da; yine de bir bilenin olması daha katlanılır yapmaz mı?.. her andan, söylenenden, söylenmeyenden, şöyle bir kalbi yoklayandan... her şeyi bilen bir yüce Varlık...

ey her şey kendisine ayan olan ve iç sızıların tek habercisi... kelimelerim bir adım daha gitmiyor, cümle olamıyor.... Sen dağılmış ruhuma bir soluk ver, kalbimi sana yönelt daima.... elimden eteğimden sıyrılıversin ne varsa... yalnız Sen kal.... yalnızca Sen........