İçimi titreten bir sestir her gün,
Saat her çalışında tekrar eder;
"Ne yaptın tarlanı, nerde hasadın?
Elin boş mu gireceksin geceye?
Bir düşünsen! Yarıyı buldu ömrün.
Gençlik böyledir işte, gelir gider;
Ve kırılır sonra kolun kanadın;
Koşarsın pencereden pencereye."
Ah o kadrini bilmediğim günler;
Koklamadan attığım gül demeti,
Suyunu sebil ettiğim o çeşme,
Eserken yelken açmadığım rüzgar!
Gel gör ki sular batıya meyleder,
Ağaçta bülbülün sesi değişti.
Gölgeler yerleşiyor pencereme;
Çağınız başlıyor ey hatıralar.
Cahit Sıtkı Tarancı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder